The battle of the Clay

"Wacht maar tot je voorbij Avancon bent" zegt Jos, als ik me beklaag over de hoeveelheid gele klei die aan mijn schoenen kleeft, "Dat is nog veel erger en krijg je amper van je schoenen".

Vanmorgen de wekker op zeven uur gezet. De supermarkt zou toch pas om 8.30 uur open gaan om iets van een ontbijt te kunnen regelen, dus nog even slapen na de wekker uitgezet te hebben. Om acht uur schrok ik weer wakker na een heerlijk rustige nacht. De sleutel en het gastenboek in de brievenbus van het gemeentehuis gedeponeerd en bij de Intermarche een paar yogurtjes en wat biscuit gekocht als ontbijt en op weg. Meteen duik ik weer de landbouw-paden in waarbij de witte klei me weer toelacht. Binnen 5 meter op dit pad zijn je wandelschoenen twee keer zo breed, twee keer zo hoog en drie keer zo zwaar. Na 7 kilometer zou ik volgens de gids op een Romeinse baan komen en na een korte pauze bij een motorcross-baan vroeg ik me toch af waar die "baan" dan zou beginnen. Het bleek dat ik er al op liep oftewel het was hetzelfde landbouwpad. Als dit een Romeinse weg moet zijn wil ik me toch nog even bij Julius Cesar beklagen dat hij toch iets meer aan het onderhoud van zijn wegen had kunnen doen, want dit rooit nergens op. Na 13 kilometer zwoegen dan eindelijk de vaste weg bereikt en zo'n 5 kilometer verder stond ik dan toch mooi voor de kathedraal van Reims, onder de prut dat dan weer wel. Mijn stempel gehaald en op weg naar het CIS, een soort jeugdherberg. Hier een kamer gekregen voor 2 dagen want morgen heb ik een rustdag. De eerste was is al gedraaid en gedroogd dus dat knapt lekker op. nu nog even een restaurantje zoeken voor wat eten en toch maar weer op tijd naar bed, ben lekker moe :-) 630 kilometer en in Reims gearriveerd! Geen emo-momentje, wel een mijlpaaltje!