Dag 112 Villavante - Murias de Rechivaldo 26 km Totaal 2361 km
Gisteravond een heel gezellige avond in de Auberge (in het dorp was verder niks te beleven en de regen viel nog steeds met grote hoeveelheden uit de lucht). Samen met twee andere pelgrims uit Duitsland nagetafeld met een heerlijke Rioja. Deze wijn was voor de verandering niet gekoeld en we hebben vorige week van een Spaanse ober gehoord waarom veel rode wijn in Spanje gekoeld is, de reden is dat de wijn van zo'n slechte kwaliteit is en door te koelen merk je daar minder van. Als je dus een koud rood wijntje geserveerd krijgt kun je je afvragen of je beter niet iets anders kan drinken :-). Vanmorgen vroeg, eigenlijk te vroeg, eruit, zodat ik een voorsprongetje op Julia kon nemen. Na een uurtje in Hospital de Orbigo aangekomen, daar is de langste brug van de Camino, die over de Rio Orbigo gaat. Deze brug is beroemd om het volgende verhaal: ridder Suero de Quinones had ter ere van een dame de gelofte afgelegd om elke donderdag een keten om zijn hals te dragen. Om van deze onpraktische gelofte af te komen organiseerde hij in 1434 bij deze brug een groot toernooi. Samen met negen tegenstanders streed hij dertig dagen lang tegen alle ridders die hier langs kwamen. Het toernooi ontsloeg de ridder inderdaad van zijn gelofte, en sinds 2000 wordt het toernooi ieder jaar nagespeeld met alle mensen gekleed in middeleeuwse kledij. Na hier ontbeten te hebben weer een alternatieve route genomen richting Astorga. Na zo'n 15 kilometer kwam ik er achter dat ik weer mijn paspoort en Credential vergeten was (das 2x) en ben ik in san Justo maar in een taxi gestapt terug naar Villavante om het op te halen. Een half uur verder en 25 euro armer was ik weer terug in San Justo, maar ik had mijn spulletjes weer. Daarna door Astorga gelopen en besloten een halte verder te gaan. In Murias aangekomen ingecheckt in de laatste Auberge van het dorp. Bij het inschrijven werd verteld dat het eten alleen vegetarisch is, nou dat moet dan maar voor een keer. Deze Auberge is echt een prachtige haciënda en het mooie is dat alle pelgrims hier binnen het uur tot rust gekomen zijn, het is echt een hele spirituele plek (rooibos-omgeving noem ik t maar). Zojuist samen met alle gasten een yoga-stretch-oefening gedaan en het leuke is dat iedereen zonder problemen meedoet. Heel leuk om mee te maken. Morgen horen jullie hoe het eten was ;-)
Dag 111 Leon - Villavante 34 km Totaal 2335 km
Vanmorgen vroeg op voor een heerlijk Continental-ontbijt in het hotel. Scrambled-eggs met Bacon en alles wat je van een "normaal" ontbijt mag verwachten was er, wat een luxe is dat ineens geworden. Op weg naar de volgende plaats konden we kiezen tussen weer een dag langs de N120 of een alternatieve route. We hebben voor het alternatief gekozen en dat bleek de goede te zijn. Een prachtige dag gehad met wandelen op rustige wegen en een heerlijke omgeving. De bergen die we de komende dagen bereiken hebben we goed in het zicht en dat betekend ook dat het weer onvoorspelbaar wordt. Liepen we de hele dag in half bewolkt, maar heerlijk, weer, net voor het einde begon het ineens te regenen en werden we toch nog nat. We waren van plan om vandaag de 38 km te halen, maar kwamen langs een Auberge op 34 km en zijn daar maar gebleven, het weer werd te slecht. Lekker gedoucht en straks weer aan het overbekende pelgrimsmenu, maar ja na 2 heerlijke eet-dagen in Leon moet dat weer kunnen. (Ze hebben daar van die schotels met allerlei soorten ham, worst en Chorizo, samen met een broodje is dat wel zo lekker, jammer dat we dat in Nederland niet hebben, je eet je vingers er bij op). Ik heb besloten om vanaf morgen weer alleen te gaan lopen, ik heb heerlijke dagen gehad met Julia, maar het wordt tijd mijn eigen pad weer te gaan, ik zal flinke etappes moeten maken om op tijd in Santiago te arriveren en heb geen zin een ander daar mee te belasten, dussssssss.
Dag 110 Rustdag in Leon
Een rustdag is een rustdag en wordt nog meer een rustdag als de regen met bakken uit de hemel valt. Om elf uur wakker worden, vlak bij het hotel een ontbijtje gezocht, daarna hup t bed weer in om een lekker stuk te lezen. Om een uur of vier werd het droog en samen met Cordula een wijntje gedronken. Daarna met Julia naar de stad om de kathedraal te bezoeken, 5 euro entree !!! Laat dan maar zitten, zo belangrijk is dat nou ook weer niet. Langs de vele winkels en restaurantjes kwam ik ineens een bordje tegen met: Pilgrims-massage, 15 euro voor een half uur. Nou daar was mijn geld beter aan besteed: mijn rug is heerlijk onder handen genomen. Daarna lekker gegeten waarbij Maria uit Finland gezellig bij ons aanschoof. Daarna terug naar het hotel en lekker op tuk. Zo rust een mens nog eens uit. Morgen op tijd weer op voor de volgende etappe.
Dag 109 Mansilla de las Mulas - Leon 17 km Totaal 2301 km
Na weer een onrustige nacht, we sliepen met zo'n veertig pelgrims in deze hut waarvan er altijd een paar snurken, diversen er in de nacht uitgaan voor een bezoek aan het toilet en er ook gasten zijn die om vijf uur alweer opstaan en zeer vroeg vertrekken. Kortgezegd: als je geluk hebt slaap je een paar uurtjes. Het weer was vanmorgen zwaar bewolkt met kans op regen dus echt veel haast om weg te gaan hadden we niet. De weg naar Leon was hetzelfde als de laatste dagen dus ook daar weer niks over te melden, behalve dat blijkbaar ook hele saaie wegen in Spanje tot de Camino behoren. (Ik heb zelfs mensen gesproken die dit stuk tussen Burgos en Leon overslaan, maar ik vind persoonlijk: je loopt alles of niks). Zo rond half twee in Leon aangekomen, met een paar spatjes regen onderweg dus dat telde niet mee, en ik heb besloten om twee nachten in een (goedkoop) hotel te gaan slapen. Even geen snurkende pelgrims om me heen en geen tijdsdruk om voor achten de hut te moeten verlaten, heerlijk. Ik heb vanmiddag nog even uitgerekend hoe ver het nog is naar Santiago en het blijkt dat ik vanaf overmorgen echt het gas er op moet zetten om de 16e te kunnen arriveren in Santiago. Op die dag komt Lydia mij tegenmoet gelopen. Ik kijk er naar uit en verheug me zeer op haar komst. Morgen dus een rustdag en of ik de stad ga bezoeken weet ik nog niet. Eerst maar eens heerlijk uitslapen denk.
Dag 108 El Burgo Ranero - Mansilla de las Mulas 19 km Totaal 2284 km
Het pelgrims-menu in onze Auberge was redelijk. Als je begint met een salade-mixta dan krijg je in ieder geval nog wat groente binnen. De rest is om te huilen, maar ja wat kan je verwachten voor een tientje :-). Het is nog immer bewolkt in Spanje en de hoop voor een echte zonnige dag is ijdel. Vanmorgen ontbeten en op weg voor de volgende etappe naar Mansilla. Bij de eerste stop voor een bakkie komen we plotseling Cordula weer tegen. Toen ik haar aankeek zag ik een hele andere vrouw dan 5 dagen geleden. Het is mooi om te zien wat de Camino kan doen met mensen. Zo zie je een onzekere vrouw en vijf dagen later staat diezelfde vrouw voor je, vol kracht en energie. Ik wordt daar heel gelukkig van. De route was net zoals de laatste dagen: lopen op een pad naast een N-weg. Niks bijzonders te zien. Om twee uur aangekomen in de volgende Auberge en daar was ook Cordula. Toen ik even op bed lag voor een tukkie kwam ze na een half uurtje naar boven en vertelde dat Kristof hier was gekomen om met mij een biertje te drinken. Hup, gauw de kleren weer aan en samen met Cordula en Julia hebben we een hele genoegelijke middag gehad. Om zeven uur, en wat biertjes later, zaten we daar nog steeds, dus gezamenlijk gegeten en om 21.45 gauw naar boven, want om tien uur gaat het licht uit en kan je alles op de tast doen. Morgen richting Leon.
Dag 107 Sahagun - El Burgo Ranero 18 km Totaal 2265 km
Vanmorgen weer om acht uur aan het ontbijt aangeschoven. Toen ik om zeven uur uit het raam keek bleek het te regenen, dus hadden we geen haast om weg te komen. Om negen uur was de regen iets minder geworden dus op pad. De eerste uren zo'n heerlijk gesprek met Julia gehad dat ik het niet eens door had dat het regende. We hebben langdurig gesproken over vergeven. Wat zijn de stadia van vergeven en als je het laatste, van de zeven, stadia van vergeven bereikt: ik vergeef jou, in alle liefde en met heel mijn hart en ziel, wat jij mij aangedaan hebt, (en dat dan ook zo voelt), dat je dan een geweldig mens bent geworden. Ook heb ik thuis wel eens een paar keer een meta-meditatie gekregen/geprobeerd. In deze meditatie wens je, inclusief je grootste vijand, mensen: vrede, liefde, een gelukkig leven en alle goeds toe, en dat dan met hart en ziel en wel gemeend, niet zoiets als: sorry zeggen terwijl je het eigenlijk niet meent. Wat ben ik blij dat ik een paar dagen naast deze Russische vrouw mag lopen. Ik kan hier heel wat van leren, geweldig. Na een paar uurtjes (want dan vliegen ze ineens voorbij) bij een barretje aangekomen en daar een bakkie gedaan. Hierna ging Julia alleen lopen en raakte ik in gesprek met een Deense man van vijftig jaar. Een groter verschil met vanmorgen kon je niet krijgen. Deze man was vertrokken vanuit Pamplona en was nog niet echt in rust met zichzelf, wat een energie-explosie, en na twee uur was ik helemaal opgefokt. Toch mooi om deze verschillende dingen op een dag mee te maken. Kon ik gelijk zien wat deze Camino met mij gedaan heeft, of wat ik denk te weten wat deze Camino met mij gedaan heeft. Om even over tweeën aangekomen in El Burgo Ranero. Ingecheckt in een Auberge en heerlijk tot rust gekomen, eerst een half uurtje gemediteerd en daarna een tukkie. Straks eens kijken welk geweldig pelgrimsdiner er op het menu staat.
Dag 106 Calzadilla de la Cueza - Sahagun 22 km Totaal 2247 km
Vanmorgen toch weer om half acht er uit, de biologische klok is na drie maanden niet meer te veranderen, en anders maken de andere pelgrims je wel wakker. Om acht uur zaten we dan ook aan het ontbijt bij onze geweldige gastheer. Hij maakte voor ons speciaal bacon en eggs, heerlijk om weer eens een top-ontbijt te hebben. Pas om tien uur gingen we op pad voor een korte etappe. De omgeving is nog steeds niet spectaculair maar goed dat is niet anders. Om een uur of een aangekomen in een heel klein dorpje met een Auberge, maar dat was niet veel, dan maar doorlopen naar het volgende dorp, ook niks bijzonders, dus na rijp beraad maar doorgelopen naar Sahagun, het was niet de bedoeling maar we hebben toch weer 22 kilometer gelopen. De laatste uren hebben Julia en ik een paar honderd meter uit elkaar gelopen, muziekje in de oren en gaan. Het is af en toe heerlijk om een paar uur alleen te lopen. Om vijf uur ingecheckt in de Auberge, douchen, klein tukkie en de stad in voor wat eten. Op het terras zagen we opeens Jirka en Alain aankomen en besloten samen wat te eten. Het was leuk om de jongens weer even te zien. In het restaurant zat er ook weer een groep Nederlanders, hoe is het opeens mogelijk? "We hadden al over je gehoord hoor", zei een van de dames. "Leuk om er nu een gezicht bij te hebben" blijft leuk!
Dag 105 Poblacion de Campos - Calzadilla de la Cueza 34 km Totaal 2225 km
Gisteren na het eten meteen te bed want ik trek t bijna niet meer. Vanmorgen weer vroeg uit bed en om even over achten samen met Julia op weg voor de volgende etappe. In het eerste dorp aangekomen daar ontbeten en het is niet te geloven maar daar kwam ik weer een Hollandse tegen. Het werd al bewolkter en Julia wilde met mij wedden om een tientje dat het zou regenen. Nou dat wilde ik graag aannemen. Om half een geluncht in Carrion de los Condes en daar stonden we voor een moeilijke beslissing. Of hier overnachten of nog 18 kilometer doorlopen, daartussen was niks, geen herberg, geen bar, helemaal niks, we vonden het echter nog veel te vroeg om te stoppen dus huppetee, doorlopen. De weg veranderde in een pad en het leek wel alsof we in de Noordoostpolder liepen, alles vlak en de weg kaarsrecht en dat 18 kilometer lang. Ook raakte het water op en eindelijk om kwart over zes kwamen we totaal uitgeput aan op de eindbestemming. Ik ben op mijn hele Camino nog niet zo moe geweest. Douchen en gelijk eten in het restaurant in onze Auberge. Vanavond op tijd te bed en hoe laat we morgen weer los gaan weet ik niet. Ik heb het even helemaal gehad.