De eerste dag van mijn rust al vroeg ontbijten met mevrouw en ze liep zelfs even mee naar het station, we wachtten samen op de trein en ik werd zelfs vriendelijk uitgezwaaid. Om 12.15 aangekomen in Lourdes. Ik had de Pyreneeën al vanuit de trein gezien en het zijn indrukwekkende bergen met bovenin nog genoeg sneeuw. Een prachtig plaatje is het wel, het dorp met daarachter de besneeuwde toppen. Eerst maar even wat gegeten bij een van de talloze restaurants in het centrum. Het hele dorp bestaat uit souvenir-winkels, restaurants en hotels, onnoemelijk veel hotels. Na de lunch mijn rugzak alvast naar de Gite gebracht. Ook hier weer vrijwilligers dus een hartelijk onthaal. Daarna richting de eglise en natuurlijk de grot. Persoonlijk voelde ik daar niet zoveel, noch positief, noch negatief. Voor mij was het gewoon een grot met wat kaarsen en een Mariabeeld. Ik vind het wel mooi om te zien dat zovele mensen toch iets van troost vinden bij de grot en dat is toch mooi om te zien. Daarna de kerk bezocht en een rondje door het dorp gewandeld. Alle nationaliteiten kom je hier tegen en de mensen worden met busladingen aan- en afgevoerd, een hele onderneming. 'S avonds in de Gite gegeten met de vrijwilligers, de beheerder van de Gite en 4 Italianen. Lourdes is een startpunt voor veel Italiaanse pelgrims. Tijdens het eten merkte ik wel dat taal toch lastig blijft. Ik zat in het midden en links van mij drie Italiaanse vrouwen en een Italiaanse man, rechts van mij 3 Fransen, lastig om dan met elkaar te kunnen communiceren, niet dat ik het niet naar mijn zin had hoor maar niemand sprak een woord Engels! (En Italianen spreken sowieso niets anders dan Italiaans) Om 11 uurdan eindelijk verreist en moe naar bed. Ik slaap met een Fransman en een Italiaan op de kamer, dus oordoppen in :-). De tweede dag alweer vroeg uit de veren want half acht is het ontbijt. Daarna naar het centrum om mijn hoofd weer even lekker kort te laten scheren en daarna weer even naar de grot. Ik heb een kwartier op een bankje gezeten, maar had meer oog voor de vele mensen die langs- en door de grot liepen, wat een hoop mensen, er komt geen eind aan, en weer voelde ik geen bijzondere energie. Op het grote plein was net een dienst begonnen voor de zieken die in rijen opgesteld stonden. Mooi om te zien, maar het was in het Italiaans dus ik verstond er geen woord van. Daarna nog even op een terras lekker in het zonnetje zitten lezen en om 14.30 weer op de trein naar La Reole. Om 18.30 stond mijn gastmoeder mij al op te wachten op het station. Super geregeld!