Gisteravond na een heerlijke maaltijd bereidt door Marianne nog wat nagetafeld enom 10 uurrichting kamer en op tuk. Ik vind het echt een prachtig gebaar dat mensen hun vrije dagen/tijd opofferen om pelgrims op te vangen en van een maaltijd en zeker ook gezelligheid voorzien. Jammer genoeg was dit voorlopig de laatste Gite waar het zo geregeld was, maar goed dan gaan er vast weer andere dingen gebeuren. Dat is het spannende van het lopen van de Camino: je weet niet wat er op je pad komt en verder gaat gebeuren. Vanmorgen met z'n allen ontbeten en ik ben samen met Angelique vertrokken. We hadden afgesproken om samen te beginnen en dan verder wel zouden kijken hoe het zou lopen. We hebben de hele dag samen gewandeld en zoveel gepraat, over onze belevenissen op de Camino en wat ons leven tot nu toe heeft gebracht, dat we eigenlijk niet veel van de weg gezien hebben. Na een kilometer of 4 kwamen we aan in het dorpje Chancelade waar net een wandeltocht voor oud (en heel oude) pelgrims was. Mr. "Le president" van de associativ-de-Saint Jacques de Compostelle-du Limousin-Perigord himself zag ons lopen en kwam ons de hand schudden. Hij wees ons wel even op het kerkje dat een bezoek waard zou zijn, en inderdaad was het een prachtig kerkje. De route was vandaag afwisselend met bos, weg, klimmen en dalen, dus gewoon een heerlijke dag. De lucht zag er wel de hele dag dreigend uit maar mijn beschermengel/stem zorgde er toch weer voor dat we droog in Saint-Astier aankwamen, en daarna begon het te spetteren. Ik heb mijn intrek genomen in een eigenlijk te dure Chambre D'hote omdat er verder niets te bereiken viel. Angelique is verder gelopen en slaapt in een tentje in het bos. Morgen zien we wel of we nog een dagje samen lopen of niet, vandaag was ik in ieder geval blij om na 70 dagen eens niet alleen te hoeven lopen. Morgen richting Mussidan.