Ha John
Je doet het fantastisch en schrijft ook heel goed. Met humor en een beetje zelfspot.
Wij hopen van harte dat die stokjes van benen je naar je doel zullen dragen. Nu je hoofd leger is, hebben ze ook minder gewicht te dragen. Houd moed!

Lezen je verslag weer met een glimlach.Je gaat goed! (-;

Bij het woord "paté" was ik plotsklaps weer terug in Frankrijk, heel lang geleden, wat is dat daar lekker! Hmmm... stokbroodje erbij... zo heb ik het hier nog nooit gegeten! Koken kunnen die Fransen ook hè, ik kan het bijna nóg ruiken! Alleen aan marmelade heb ik wat mindere herinneringen, maar ach, dan skippen we dat gewoon! Oh, en ik heb even wat info opgezocht over Saint Leonard de Noblat, maar aan Leonard kan het niet gelegen hebben, dat onbestemde gevoel, het was volgens overleveringen een beste kerel: Saint-Léonard-de-Noblat is ontstaan op het plateau tussen de dalen van de Vienne en zijn zijrivier de Tard vanuit de hermitage van Sint Leonardus, volgens de legende petekind van koning Clovis. Hij had van de koning het privilege gekregen gevangen gratie te verlenen. Hij koos voor een teruggetrokken leven als kluizenaar in het bos van Pauvain waar hij als wonderdoener bekend werd. Door Leonardus bevrijde gevangenen kwamen hier het bos ontginnen. Dit bos lag tegenover het adellijke kasteel van Noblat. Terwijl de koning bij het kasteel van Noblat op jacht was, werd hem een zoon geboren en uit dankbaarheid schonk hij zijn petekind hier een stuk grond. Zo werd Leonardus de stichter van de naar hem genoemde stad en na zijn dood de patroon van de gevangen, van vrouwen die moeder wilden worden en van de stad, die uitgroeide rondom het graf van Leonardus. Boven zijn graf in de kapittelkerk hangen als attributen van Leonardus boeien. Het heet dat steriele vrouwen vruchtbaar konden worden als zij deze keten aanraakte. In 1358 werd de broederschap van St. Léonard opgericht, en deze onderhoudt nog altijd actief de tradities rond de verering van de heilige. Zijn feest is 6 november.

Leonardus trok veel pelgrims aan en zo werd Saint-Léonard al snel een verplichte etappe op de St.Jacobsroute door de Limousin. In zijn 12e-eeuwse pelgrimsgids noemde Aimery Picaud tussen Vézelay en Périgueux maar één plaats: Saint-Léonard. Dit leverde veel rijke giften op.

Dus, valt best mee hè! Ik denk toch dat het weer en je gedachten je even parten hebben gespeeld. Geniet van die prachtige omgeving (want wat is Frankrijk mooi!), het heerlijke eten (dat krijg je thuis nooit zo voor elkaar) en van je glaasje rood! Au revoir mon petit canard (hahaha, cést un canard! red.: canard betekent zowel eend, als grapje) Had de eend je trouwens gesmaakt?

Groetjes uit v.E.S.

John ik heb een paar dagen je blog overgeslagen, maar je bent zomaar weer 300km verder. Top. Leuk om t vanaf hier weer op te pakken. Vandaag was Frankrijk in het nieuws met de vliegramp en dan zie je de enorme hoogteverschillen. Gelukkig verloopt jou route veilig.

goed om te lezen dat je er de vaart in kan houden. Ik ben benieuwd te lezen hoe de Pireneeen (zoveel ee'en toch) je af gaan. Succes