Wat heb ik lekker gegeten in 'la ferme de La Besse' ongekend! Het diner was echt culinair en zo lekker dat je je vingers er bijna bij op at. Alles wat op tafel kwam was huisgemaakt en huis gedood (toen ik vanmorgen afscheid nam was de eigenaar en kok net bezig om het volgende diner, Canard, om zeep te helpen). Tot en met de yoghurt en jam, alles was gewoonweg heerlijk. Om acht uur weer op weg en de hele dag tussen de 250 en 400 meter hoogte klimmen en dalen. Als je voor de 6e, 7e, of 8e keer zo'n bult op moet, jezelf de ene kant op gaat en je rugzak van 14 kg het liefst de andere kant op wil (zal wel iets met de wetten van Newton te maken hebben), is dat op z'n zachtst gezegd nogal uitdagend. Maar goed, stokken uit de mouwen, je handen door de lussen en om de grepen, en naar boven. Je word dan ook regelmatig getrakteerd op mooie uitzichten, van bergen en bossen tot een volledig tot meer omgetoverde vallei aan toe. Ik moet wel veel pauzeren voor mijn rug en rechterbeen want die voelde ik vandaag weer best. En dan komen, waarschijnlijk door de vermoeidheid, de gevoelens. Dat ik het van mezelf niet verwacht had dat ik het 1300 kilometer vol zou houden, dat ik pas op de helft ben en nog zo ver moet gaan, dat ik al op de helft ben en dat het vanaf nu aftellen wordt, dat ik pas op de helft ben en iedereen thuis zo vreselijk mis, enz. enz. En dan kom je om kwart over twee Saint Leonard de Noblat binnenlopen. Of het nu door mijn gemoed kwam, het weer (de lucht betrok en het begon te spetteren) of de aanblik van de donkergrijze huizen, ik werd daar vreselijk mistroostig van. Iets aan deze stad (dorp) geeft me een naar gevoel en ik kan niet aanwijzen wat het is, ik wil als ik thuis ben dat toch verder gaan uitzoeken want er moet hier ooit iets gebeurt zijn wat mij dat "unheimische gefuhl" geeft. Geen enkele andere stad heeft bij mij zo'n gevoel veroorzaakt. Op een bordje bij de entree van de stad stond: "Saint Leonard, village de vivre" nou als ik naar het enorm grote kerkhof kijk, wat je ziet liggen als je aan komt lopen, leeft hier weinig. Toch ligt het niet aan de Gite die hier voor de pelgrims is, een prachtig onderkomen voorzien van een bad (heerlijk), keuken, wasmachine en droger (wat heel goed uitkomt want na 14 dagen niet wassen begint je kleding toch 'een beetje' te ruiken) en zelfs een TV, dit onderkomen is gewoon een luxe. Morgen richting Limoges en daar heb ik mijn volgende rustdag. (ik probeerde bij de zusters 2 dagen te boeken maar vooralsnog zijn ze niet te vermurwen en mag ik 1 nachtje slapen)

PS geen WiFi, dus foto's volgen