Vandaag een, weliswaar officieus maar toch, record gelopen. Ik heb 34 kilometer op de teller staan. Omdat ik vanaf het station van Epernay begon duurde het zo'n anderhalf uur voordat ik op de plaats was waar de etappe van vandaag eigenlijk begon. In deze anderhalf uur had ik al een flinke, of zeg maar enorme, klim achter de rug alsmede een dito afdaling. Toen ik in Moussy arriveerde bedacht ik me wel dat ik beter op de hoofdweg had kunnen blijven lopen, maar ja dat is achteraf. Om 9 uur had ik t zweet al op mijn voorhoofd staan en toen moest ik nog 29 kilometer! De route ging eerst weer door en langs de wijngaarden en daarna kilometers door een bos. In de gids stond: we nemen hier de grasbaan gedurende 6 kilometer omdat de paden in het bos vaak te drassig zijn. Nou het enige wat drassig was was deze grasbaan, en wat niet onder water stond was omgewroet door de wilde zwijnen zodat het pad meer op een bugl-piste leek. Na uren langs en in dit bos geploeterd te hebben bekroop me voor de eerste keer het gevoel van " waar ben ik aan begonnen?" En net toen ik eigenlijk op het punt stond om er voor vandaag de brui aan te geven kwam ik, na weer een klimmetje, in Montmort bij een restaurant aan wat open was. De 2 bakken koffie en de "Croque Messieur" (tosti) gaven me echter voldoende energie om weer door te gaan. Just in time :-) . Na het bos kwam ik op een redelijk vlak stuk met weer de vertrouwde akkers. De een ingezaaid met een groenbemester, de andere met koolzaad maar zo enorm uitgestrekt, en van zo'n oneindigheid dat de moed als vanzelf in je schoenen zakte. Ter illustratie: een pad van bijna 6 kilometer lang, recht toe recht aan, door de akkers. Alsof er geen einde aan kwam. Gelukkig had ik mijn MP3-speler, zodat ik wat moed en afleiding uit de muziek kon halen. Mijn benen hebben het in ieder geval beter gedaan vandaag dan mijn hoofd. Om 5 uur bereikte ik, compleet uitgeteld, eindelijk Baye waar ik vannacht in het enige hotel van het dorp slaap. Zojuist hier lekker gegeten en een leuk gesprek, half Frans-half Engels, gehad met 2 jongens hier uit de buurt. We werden verspreid door de eetzaal neergezet maar ik heb ze allebei gevraagd om met elkaar te gaan eten en zo hebben we gezellig gekeuveld over van alles en nog wat. Het was heel gezellig en dan blijkt maar weer eens dat we echt niet zoveel verschillen. Eigenlijk alleen maar de taal. Morgen naar Sezanne wat in ieder geval een paar kilometer minder is. Ik hoop dat mijn hoofd dan ook weer wat positiever ingesteld is.

PS: Er is hier geen WiFi dus de foto's komen later.