"It has been a rather jolly good day today my friend" zou een Engelsman gezegd kunnen hebben. Gisteravond om, na nog even gelezen te hebben, om 10 uur gaan slapen. Vanochtend om 7 uur Petit-dejeuner en na afscheid genomen te hebben van le Patron om 8 uur vertrokken. Er stond een boswandeling op het programma. Nou, dat heb ik geweten! Het is hier toch een andere boswandeling dan in de Donkere duinen of het Dijkgatbos. In het begin leek het nog, op het klimmen en dalen na, eenvoudig. De beekjes waren lieflijk, de omgeving prachtig en de blauw-gele stickers wezen mij de weg. Het pad was,zo noem ik het maar, halfsteens zodat je elke stap moest plannen,en liefst de drie daana ook, om niet uit te glijden of erger nog iets te verzwikken of te verdraaien. 26 km ploeteren,glijden, glibberen, klimmen, dalen, bukken etc etc. De beekjes waren na uren niet meer zo lieflijk en zeker niet als ze deel uit gingen maken van je pad, de geel-blauwe stickers ook, ondanks dat je niet zonder kon, niet meer zo leuk, vooral als ze weer eens ergens heen wezen waarvan je dacht: hè is dat een pad? Na 7 uur onafgebroken doormartelen toch aangekomen in Rocroi waar ik nu een overnachting heb bij Christiana en Mathieu, dezelfde Auberge waar pelgrim Theo voor mij is geweest. In het gastenboek staan trouwens dezelfde verhalen als die ik nu vertel. Iedereen is bekaf als ze hier arriveren. Zojuist heerlijk gedineerd met oesters (for the first time) en nu gauw gaan slapen. Morgen weer een lange dag.