Vanmorgen even voor achten vertrokken richting Dinant, Leffe. De route was makkelijk: gewoon de Maas stroomopwaarts volgen. Mijn slaaplaats voor vanavond (de abdij van Leffe) was ook al geregeld dus over die dingen hoefde ik mij geen zorgen te maken. Het weer was prachtig vandaag. Koud maar de hele dag een stralende zon. En terwijl ik daar de hele dag langs het stromende water van de rivier liep, kwamen de volgende gedachten: (als ik boos of belerend overkom bied ik bijvoorbaat mijn excuus hiervoor aan)

Het water van de Maas stroomt hier al eeuwen, soms veel water, soms weinig. Soms stroomt het met 3 km/u, soms wel met 6. We kunnen er als mensen dammen inleggen, rotsen en stuwen maar het water gaat altijd zijn eigen weg. En zo is de Camino volgens mij ook. Het is eigenlijk niet "de" Camino maar "jouw" of "jullie" Camino. Het maakt niet uit of je nu 5 kilometer per dag loopt of 50, of je nu met de fiets gaat, of je een karretje gebruikt of een ezeltje je bagage laat dragen. Als het een wedstrijd was geweest met officiële spelregels hadden ze mij in Utrecht wel een rugnummer gegeven in plaats van een schelp. Dus vertel me a.u.b. niet dat ik pas na 21 dagen in Namen ben aangekomen, dat Marietje en Pietje wel 50 kilometer per dag liepen en in 2,5 maanden in SdC aankwamen. Ik wil eigenlijk alleen maar weten of ze een mooie tocht hebben gehad. Waarom trek ik me dit zo aan? Is het leven ook niet een beetje zo? Moeten we niet maar rugnummers uit blijven delen waarbij er iedere keer meer verliezers zijn dan winnaars?Kunnen we niet beter een "schelp" uitdelen zodat een ieder zijn eigen tocht kan lopen en zijn "mooiste leven" kan leven (Johan Noorloos).

Ik heb getwijfeld of ik dit op moest schrijven maar vond dat ik het toch moest doen. Morgen richting Givet.