johnkreuk.reismee.nl

Dag 120 Ponte Campana - Arzua 23 km Totaal 2578 km

Wat een heerlijke Alberque hadden we gisteren. Lekker ontspannen tot half acht en toen aan het diner met alle aanwezige pelgrims. Het eten was heerlijk en na het dessert gingen alle luiken dicht en het licht uit en begon het ritueel van Queimada. Het blijkt een typisch Ritueel van Galicië te zijn. Een stenen schaal wordt gevuld met speciale brandy uit de streek samen met koffiebonen, suiker en citroen- en sinaasappel schil en dan in de brand gestoken. Met een lepel roeren en dan de volgende bezwering uitgesproken (in het Spaans natuurlijk maar ik heb de Engelse versie er bij gepakt, die overigens ook door een Amerikaanse pelgrim werd voorgelezen.)

Owls, barn owls, toads and witches.

Demons, goblins and devils,

spirits of the misty vales.

Crows, salamanders and witches,

charms of the folk healer(ess).

Rotten pierced canes,

home of worms and vermin.

Wisps of the Holy Company,

evil eye, black witchcraft,

scent of the dead, thunder and lightning.

Howl of the dog, omen of death,

maws of the satyr and foot of the rabbit.

Sinful tongue of the bad woman

married to an old man.

Satan and Beelzebub's Inferno,

fire of the burning corpses,

mutilated bodies of the indecent ones,

farts of the asses of doom,

bellow of the enraged sea.

Useless belly of the unmarried woman,

speech of the cats in heat,

dirty turf of the wicked born goat.

With this bellows I will pump

the flames of this fire

which looks like that from Hell,

and witches will flee,

straddling their brooms,

going to bathe in the beach

of the thick sands.

Hear! Hear the roars

of those that cannot

stop burning in the firewater,

becoming so purified.

And when this beverage

goes down our throats,

we will get free of the evil

of our soul and of any charm.

Forces of air, earth, sea and fire,

to you I make this call:

if it's true that you have more power

than people,

here and now, make the spirits

of the friends who are outside,

take part with us in this Queimada.

Na het uitspreken van de spell kregen we allemaal een glaasje, heerlijk, en geweldig om te zien. Vanmorgen was ik verrast de kleine Annika te zien want ze wil eigenlijk vrijdag in Santiago zijn. Samen pas om half negen vertrokken en oh oh wat zijn de laatste kilometers zwaar. Het hoofd is al bij de finish en geeft derhalve het signaal aan het lichaam dat het moe mag zijn. Het is echt doorbijten om de snelheid er een beetje in te houden en omdat er nu om de kilometer een paal staat met de nog af te leggen kilometers zakt de moed nogal eens in de schoenen, wat gaat dat toch langzaam als je loopt. Regelmatig een bakkie gedaan onderweg en om half vier gearriveerd in Arzua. Annika besloot toch nog 11!!!! Kilometer door te lopen en ik heb hier ingecheckt in de Alberque. Morgen nog een kilometer of 20 naar Pedrouzo en dan zaterdag richting Santiago waar ik als het goed is Lydia halverwege oppik. Nog 38 km tot Santiago.

Dag 119 Gonzar - Ponte Campana 21 km Totaal 2555 km

Gisteravond in het restaurant naast de Auberge gegeten en op het terras zaten alleen maar pelgrims, en was t bar gezellig. Ook de Kleine Annika uit Duitsland kwam bij ons zitten. Ik ben haar in het begin van Spanje wel eens tegen het lijf gelopen en nu na zo'n twintig dagen duikt ze ineens weer op, gezellig. Het slapen met 15 man/vrouw op de kamer ging een stuk beter dan gisteren, dus eindelijk weer eens een paar uurtjes geslapen. Vanmorgen als allerlaatste vertrokken samen met Annika, de 'vriendelijke' dame van de Auberge heeft ons er letterlijk uitgetrapt, en het was net een paar minuten over acht!! Het weer is nog altijd prachtig en omdat we maar een paar kilometer moesten lopen rustig aangedaan en regelmatig een bakkie gehaald. Je kunt goed merken dat de laatste 100 kilometer zijn ingegaan want het is gewoon druk op de weg. Hele busladingen tegelijk lopen de laatste 100 en als ze dan 2 stempels per dag ophalen krijgen ze ook hun Compostella in Santiago (met de fiets is dat 200 km). Er heerst nogal wat verwarring onder de pelgrims over de dienst in de kathedraal van Santiago. Iedereen wil graag het wierookvat zien slingeren maar niemand weet precies wanneer het is, dus de een wil op vrijdagaankomen, de anderop zaterdagochtenden weer anderen zeggen dat het alleen zondags is, mij maakt het niet uit, we zien wel wat er gebeurd. De eerstvolgende grotere plaats vandaag was Palas de Rei maar daar hebben we alleen even geluncht en toen nog ruim een uur verder naar Ponte Campana. Daar ingecheckt in een prachtige landelijk gelegen Gite met een heerlijke tuin dus dat word straks nog even zonnen. Morgen richting Arzua. Nog 61 km naar Santiago.

Dag 118 Barbadelo - Gonzar 26 km Totaal 2534 km

Ik zag dat ik twee dagen geleden begon met 'Man, man wat heb ik slecht geslapen'. Nou deze nacht was nog erger. Bij het eten zagen we al een enorm dikke Spanjaard zitten samen met zijn vrouw. Had hij bij het eten al het hoogste woord, om half negen, en ja hij sliep toevallig op onze kamer, begon het concert en het was zo erg dat het leek of ik geen doppen in had. Omdat het nog steeds zomers is hier, mijn slaapzak gepakt en buiten in de tuin gaan liggen. Helaas waren alle honden van de buurt in gesprek met elkaar dus echt veel beter werd het niet, maar naar verloop van tijd werd dat beter en toch nog wat geslapen. Om vier uur was alles echter nat van de dauw, dus weer naar binnen en misschien nog een uurtje geslapen want toen begon die Spanjaard alweer in te pakken. Pffff het houdt wat zo! Vanmorgen op weg richting Portomarin en zo rond half twee daar aangekomen, even een lunchje, eindelijk een geldautomaat en een pakje Drum, en toch maar weer verder. Onderweg Cordula opgepikt en met zijn drieën verder gelopen om zo rond vier uur in Gonzar aan te komen. De omgeving is hier nog steeds prachtig, met bossen en weiden, en ook het weer was vandaag echt zomers, zo tegen de 29 graden. Julia besloot nog wat verder te lopen en ik heb ingecheckt in de Auberge. We slapen hier met een man/vrouw of 15 dus hopen dat t een beetje stil is vannacht. Nog 82 kilometer naar Santiago !!!!!

Dag 117 Triacastela - Barbadelo 23 km Totaal 2508 km

Gisteravond in het enorme uitgaansgebied van Triacastela uit eten gegaan (keuze uit twee restaurants :-) ) maar het eten was heerlijk, oftewel we hebben geen pelgrimsmaaltijd genomen. Toch kun je hier heerlijk en genoeg eten voor 15 euro pp. Je kunt goed merken dat de laatste 100 kilometer in aantocht is, veel Spanjaarden op de kamer en die kunnen, of willen, zich niks aantrekken van de gewoonten van de pelgrims. Gistermiddag lag een aantal mensen te slapen en dan is het niet meer dan normaal dat je stil bent en als je wilt praten dat je even naar buiten gaat, nou, niet de Spanjaarden!, het is lastig je niet aan deze dingen te ergeren en gewoon je eigen gang te gaan. Lekker weer veel gesnurk, dus doppen weer in. Vanmorgen als laatste vertrokken, voor weer een prachtige wandeldag. Het weer is ongekend mooi, strakblauwe hemel en tegen de middag boven de 25 graden, eigenlijk te warm om lekker door te wandelen, maar wat wil je nog meer, zulk mooi weer :-). Nadat we door een heel klein stukje Sarria kwamen, vreemd want bij alle steden werd je door de hoofdstraat geleid, alleen in Sarria niet, daar in een supermarktje wat brood, chorizo, en een flesje wijn gehaald enom twee uur onzeeigen picknick gehouden in het bos net buiten de stad. Heerlijk samen gegeten en natuurlijk daarna een klein tukkie. Wat is het toch geweldig om in zo'n mooi gebied te mogen wandelen, en rusten :-). Daarna nog een uurtje wandelen naar onze Auberge en toen we daar op het terras zaten zagen we een hele bus semi-pelgrims met koffers en al intrek nemen in de Auberge terwijl er even later nog 'echte' pelgrims werden weggestuurd want het was vol! Weer zo'n ackward momentje en een teken dat we maar moeten wennen aan dit soort gevallen. Zelf heb ik ook al het gevoel dat ik er ben en dat maakt het lopen ook niet gemakkelijker. Het is raar maar vandaag dacht ik wat in mijn laatste verhaaltje te schrijven terwijl ik nog 200 kilometer moet lopen richting finisterre. Ff t koppie d'r bijhouden John! Morgen richting Portomarin.

Dag 116 O Cebreiro - Triacastela 21 km Totaal 2485 km

Man, man wat heb ik slecht geslapen vannacht, mijn bed was nogal doorgezakt en ook de zware klim van gisteren en de vele kilometers van de laatste dagen eisten denk ik zijn tol. Vanmorgen toch weer de wekker op zeven uur en nadat alles was ingepakt op weg naar een bakkie koffie. Helaas was er maar een café open en daar stonden de mensen tot buiten in de rij, wederom een teken dat ze ons geld niet echt nodig hebben, en na het een en ander aangezien te hebben, besloten dat we in het volgende dorp wel een bakkie zouden halen. Daar aangekomen na een passage over de bergkam, stond er weer een rij, dus op naar het volgende dorp. Eindelijk om tien uur koffie met wat toast dus het ontbijt zat er eindelijk in. Daarna, na nog een hele steile klim, de lange afdaling richting Triacastela. Onderweg nog een Hollandse vrouw tegengekomen: "ben jij die man die 15 januarivertrokken is, ik had al van je gehoord hoor", lekker even gekletst en hup weer verder. Had ik gisteravond nog het idee om vandaag richting Samos te lopen, zoals Wouter had voorgesteld, tijdens de afdaling blokkeerden lichaam en geest volledig en besloot ik, dat het na zoveel zware dagen en slechte nachten, onverstandig zou zijn om vandaag weer ruim dertig kilometer te lopen. Om even over tweeën aangekomen in Triacastela ingecheckt in een Auberge en geluncht. Het weer is de laatste dagen prachtig en de warmte (25 graden) zal er ook wel toe bijdragen dat de benen zwaar aanvoelen. Vanmiddag lekker relaxen en eindelijk mijn blog bijwerken met goede WiFi. Morgen naar Sarria, 20 kilometer, dus een rustige dag voor de boeg.

Dag 115 Villafranca del Bierzo - O Cebreiro 29 km Totaal 2464 km

Gisteravond op het plein van Villafranca kwamen we Stephan en Maria weer tegen die helemaal niet opkeken toen ik het plein op liep " we hadden je al verwacht hoor" zeiden ze. Besloten samen wat te gaan eten en na het diner terug naar de Auberge. Vanochtend om acht uurweer van start richting O Cebreiro. De veertig kilometer van gisteren zaten nog flink in de benen, dus rustig aan beginnen. Ik had de 40 van gisteren gedaan omdat het kon, maar ook wilde ik een voorsprongetje nemen op Julia, die ik vanaf Leon elke dag ben tegengekomen. Wat een verrassing was het dan ook dat ik haar na een half uurtje gelopen te hebben voor mij zag lopen. Zij had gisteren hetzelfde idee gehad en dezelfde afstand gelopen. 'Nou, als het dan zo moet zijn, en blijkbaar regelt iemand onze wegen zodat we elkaar maar blijven tegenkomen, dan blijven we nog maar even samen' dacht ik en besloot de dag verder samen met Julia te lopen. De eerste uren ging de weg heel langzaam omhoog maar na een kilometer of 16 begon dan toch echt de beklimming van de Cebreiro. 13 kilometer klimmen met af en toe hele steile stukken, een pracht van een uitdaging. Het landschap is geweldig mooi en de uitzichten ongelofelijk, het is moeilijk dit op de foto te krijgen, dus goed kijken om de beelden in je geheugen op te slaan. Rond vijf uur aangekomen in O Cebreiro, een nogal toeristisch dorp waar klaarblijkelijk genoeg geld wordt verdient want de service laat nogal te wensen over: de toeristen en pelgrims stoppen hier toch wel. S'avonds gegeten in een van de restaurants, geen pelgrimsmenu deze keer, en op tijd in onze bedjes. Morgen richting Samos

Dag 114 El Acebo - Villafranca del Bierzo 40 km Totaal 2435

Gisteravond met Julia, die ik toch nog tegengekomen was, en Jessica samen aan het pelgrimsdiner gezeten. De hoeveelheid patatjes haalde echter de 12 niet en toen ik de, overigens allervriendelijkste, waitress vroeg om wat meer patat want dit is wel erg weinig, bracht ze me een flink bord patat met ook nog mayonaise, wat een service. Vanmorgen samen met Jessica vertrokken voor een lange dag. Gisteravond een flinke onweersbui gehad en vanmorgen zat het hier in de bergen nog potdicht en regende het. Echter beneden aangekomen werd het droog en de hele dag in een stralende zo'n gewandeld, mijn benen zijn vandaag zelfs verbrand. Via verschillende dorpen naar Ponferrada, een flinke stad maar we besloten hier niet lang te blijven en door te lopen naar Cacabelos. Met een snelle lunch tussendoor waren we daar zo rond drie uur gearriveerd. Wat nu? Gaan we nog wat verder of blijven we hier? Na rijp beraad onder het genot van een Café Americano besloten we de uitdaging aan te gaan. Om half zes gearriveerd in Villafranca del Bierzo, een prachtig plaatsje en belangrijk voor de Camino. Vanwege de vele kerken en pelgrimsherbergen werd dit stadje "klein Santiago" genoemd. De noordportaal van de belangrijkste kerk heet de 'Puerta del Perdon'. Pelgrims die om wat voor reden dan ook Santiago niet konden halen konden hier de absolutie krijgen. Op het speciale pelgrims-kerkhof blijkt maar weer eens dat vele pelgrims hun einddoel niet haalden. (Gelukkig zijn de tijden veranderd). Ingecheckt in de Auberge aldaar en straks de stad in voor een diner. Vandaag veertig kilometer gelopen en ik kan met trots zeggen een officieel record !!!!. Morgen weer een klimdag richting O Cebreiro

Dag 113 Murias de Rechivaldo - El Acebo 34 km Totaal 2395 km

Nou dan begin ik maar met het eten van gisteravond. Als voorgerecht hadden we een waterig soepje met daarin wat "iets", we dachten dat het eenvegetarische kip was maar het bleek ei te zijn. Daarna een rijst/nassi-achtige bak met iets van tomatensaus, wat een combi, en het toetje was het mooiste, keuze uit een yoghurtje of een Granny Smith appel, als dit een vegetarische maaltijd is blijf ik liever nog even omnivoor. Het ontbijt daarentegen was heerlijk dus dat maakte weer een hoop goed. Vanmorgen om even voor achten onderweg. De lucht zag er in het begin wat dreigend uit maar gedurende de dag werd t steeds beter. Alleen gestart en na een kilometer kwam ik erachter dat mijn zonnebril nog op de tafel lag, dus terug maar weer, het gaat wel lekker zo ;-). De hele dag heerlijk gelopen en na een rustpauze in een dorpje begon het serieuze klimmen richting het "Cruz de Ferro" wilde ik eerst nog slapen in het dorpje voor het kruis, nadat ik daar al om een uur was, toch besloten door te lopen. De Amerikaanse Jessica, wonende in Dublin, was al gedoucht maar besloot samen met mij door te lopen want het was wel erg vroeg. Bij het kruis aangekomen mijn steentje op de hoop gelegd. (Voor wie het niet kent: iedere pelgrim neemt van huis een steen(tje) mee wat symbool staat voor alle lasten die je in je leven op je schouders genomen hebt, of gekregen hebt. De steen is de last die je de hele Camino gedragen hebt. Bij het neerleggen van de steen bij het kruis laat je als het ware alles wat je belast achter je, een geweldig symbool) ik had echter verwacht dat het mij zou emotioneren maar dat gebeurde niet. Het blijkt maar dat tranen komen als ze komen en dat het, gelukkig maar, niet op commando gaat. Toch ben ik blij dat ik dit moment meegemaakt heb. Na het kruis was het het nog een hele tippel richting het volgende dorp, en om half vijf ingecheckt in een prachtige nieuwe Auberge. Het was vandaag een perfecte wandeldag in een werkelijk schitterende omgeving. Berg-op ook nog een wedstrijdje gedaan met twee mountainbikers en dat won ik glansrijk. Mijn voeten doen zeer, maar het was een prachtige dag. Morgen weer een lange dag van rond de 30, ik krijg haast :-)