johnkreuk.reismee.nl

Weer thuis !!!

Weer thuis !!!

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor jullie lieve, ontroerende, opbeurende, soms strenge, maar altijd motiverende reacties op mijn blog. Ze hebben me tijdens mijn tocht altijd goed gedaan.
Vrijdagochtendde 22e zijn we vroeg opgestaan want we wilden de bus van twintig over acht uit Fisterra richting Santiago halen. Bij de bushalte stonden zo'n zestig pelgrims en alsof we niks geleerd hadden stormde iedereen op de bus af toen deze arriveerde, het was een gedrang van jewelste en wij hebben eerst maar even de kat uit de boom gekeken en 10 minuten later bleek dat we nog makkelijk meekonden. 'S middags in Santiago op souvenirjacht, winkeltjes genoeg, en dus ook keuze genoeg. De 23e waren we om kwart over zeven in de ochtend op de luchthaven en om half tien de lucht in richting Brussel. Daarna op de trein richting Amsterdam. Ons pelgrimsgeduld werd echter flink op de proef gesteld omdat er in Nederland werkzaamheden op het spoor waren. Via, via waren we pas om zes uur in Amsterdam. Pffffff. Eerst daar maar wat gegeten en toen op de trein richting Den Helder. Eindelijk om acht uur zaten we aan een biertje bij vaders en moeders Kreuk, 13 uur reizen en bekaf. En dan ben je weer thuis en dat levert zoveel prikkels op die je ruim vier maanden niet ervaren hebt en ben je flink van slag. Ik mis de Camino nu al. Het enige waar je aan hoefde te denken was wandelen, eten en een bed. Nu begint het leven van alle dag weer en zal ik weer moeten wennen. Heb zondag een slechte, sombere dag gehad en vanochtend eerst maar de wandelschoenen aangetrokken en ben eerst maar eens drie uur gaan wandelen. Aan de ene kant ben ik blij weer thuis te zijn, aan de andere kant...........................

Dag 127 Cee - Fisterra 15 km Totaal 2706 km (L 100 km)

Het einde van de tocht !!

Vanmorgen opgestaan met een heerlijk zonnetje en blauwe lucht. Om half negen vertrokken voor onze laatste etappe richting kilometerpaal 0,0. De wandeling duurde niet lang en onderweg ook nog even bij een baai koffie gedronken op het terras. Ik heb toch even de schoenen en sokken uitgedaan en ben even de zee in geweest. Het water was steenkoud dus heel even maar. Om twaalf uur waren we al in het plaatsje Fisterra en wie zat daar op me te wachten, Cordula. Het was prachtig haar nog even te zien en samen wat gedronken op een terras. Om twee uur was het toch afscheid nemen en dat was bijzonder emotioneel. Daarna een pension opgezocht en onze rugzakken daar op de kamer gezet en op weg naar de vuurtoren, een tochtje van 3 kilometer. En dan komt het einde van de tocht in zicht. Op de vuurplaats mijn sokken en ondergoed verbrand. Het is een eeuwenoud ritueel om daar wat persoonlijke bezittingen te verbranden. Daarna nog een kwartiertje mijn gedachten laten gaan. Teruggekomen in Fisterra eerst onze Fisterra's opgehaald, het bewijs dat je lopend in Fisterra bent aangekomen. Daarna wat gegeten op het plein en net lekker gedoucht. Officieel is dit mijn laatste verslag maar vanmorgen was ik er uit: Mijn wandeltocht mag dan ten einde zijn maar mijn reis, mijn reis gaat vanaf nu verder, met hart en ziel. Ultreia !!!

Dag 126 Olveiroa - Cee 20 km Totaal 2691 km (L 85 km)

Gisteravond aan het Pelgrimsmenu in de Auberge. Heel veel pelgrims waren oude bekenden dus lekker bijgekletst. Het menu was weer als vanouds en Lydia nam als dessert fruit, dat bleek dus een sinaasappel te zijn geserveerd op een bordje, met een mes, dat dan weer wel. Mooi op tijd te bed gegaan want zo'n afstand hakt er lekker in. Vanmorgen een bakkie in de kantine en op weg. Het weer is bewolkt en we hebben ook nog drie spetters onderweg gehad waarbij er al weer een pelgrim was die zijn poncho wilde aantrekken. "Nergens voor nodig" zei ik, "de zon gaat straks voor ons schijnen", en een paar kilometer verderop moest hij toch toegeven dat ik gelijk had. De route was weer prachtig vandaag maar vlak gaat het hier echt niet worden. De klimmetjes worden wel steeds korter dus echt veel inspanning kostte dat niet. Na 5 kilometer eerst maar even ontbeten en na zes kilometer stond er bij een bar een bordje met 'dit is de laatste bar voor Cee, nog 15 kilometer dus eet en drink hier', maar halverwege deze kilometers stond een kraampje met koffie, fruit en souvenirs, alles donativo, dus we hadden ons bakkie koffie toch binnen. Om half drie kwamen we Cee binnengelopen en zagen we de oceaan voor de eerste keer. Cee aan zee zeg maar. Eerst geluncht met een Cerveca en bij het eerste beste hotel, tegen Pelgrimstarief ingecheckt. We zijn beiden bekaf dus eerst maar een lekker tukkie gedaan. Straks het dorp in voor wat eten. Morgen de laatste 15 kilometer naar kaap Finisterre.

Dag 125 Negreira - Olveiroa 33 km Totaal 2671 km (L 65 km)

Gisteravond lekker aan een Iberico worst schotel gezeten. Was weer helemaal top. Daarna terug naar onze albergue en lekker op tuk. Vanochtend op tijd er uit en in het dorp een bakkie koffie gedronken. Ontbijten doen we later wel. De Camino is echter weer helemaal terug naar basic. We komen weinig pelgrims tegen onderweg en het aantal cafés dat open is, is van 1 per 2 kilometer terug gebracht naar 1, en als je geluk hebt 2, per dag. Je moet dus zelf beter plannen en we waren dan ook blij dat we in onze rugzak een brood en wat worst hadden meegenomen anders waren we nog van de honger omgekomen. Wat een verschil met de Camino Frances. De dag bestond vandaag uit veel berg op lopen en een prachtige natuur. Na 19 kilometer waren we in onze beoogde slaapplaats aangekomen en dus op zoek naar een Albergue. De twee aanwezig in het dorp waren echter allebei volgereserveerd dus helaas pindakaas. Er zat dus niets anders op dan door te lopen naar Olveiroa, maar dat was wel 14 kilometer verder. Daartussen was dus helemaal niks. Ik was bang dat Lydia dat nooit zou halen, maar dat was dus voor niks gedacht want ze liep nog beter dan ik. Na 33 kilometer waren we dan eindelijk zo rond vijf uur in een Albergue in Olveiroa en eerst maar een Grande Cerveca om onze flinke prestatie te vieren. Ik vind t ongelofelijk knap dat je op de tweede dag 33 kilometer loopt, het voordeel wel is dat we Finisterre op 35 kilometer zijn genaderd. Morgen 21 kilometer richting Corcubion. Nog heel even en we zijn er. Zaterdagochtend vliegen we terug naar Brussel en van daar uit zoeken we wel een trein richting huis. Het einde is in zicht.

Dag 124 Santiago de Comostela - Negreira 22 km Totaal 2638 km (L 32 km)

Vanmorgen hoefden we niet vroeg het bed uit omdat Lydia d'r schoenen zo beroerd zaten dat ze liever even naar de sportwinkel wilde om te kijken voor andere. De winkel ging pas om tien uur open zodat we rustig ons ontbijtje in het hotel konden eten. Om kwart voor tien stonden we voor de winkel en de vriendelijke eigenares deed voor ons de deur alvast open. Nieuwe lage wandelschoenen gekocht en gevraagd of de oude nog 4 dagen daar mochten blijven staan, geen probleem. Daarna naar het grote plein voor de kathedraal gelopen waar de route naar Finisterre begint. De etappe van vandaag had twee flinke klimmen dus het was van meet af aan lekker werken. De omgeving is nog steeds prachtig met volop bos, heerlijk om in te wandelen. Het was erg rustig met het aantal pelgrims maar dat bleek alleen te komen doordat we laat waren vertrokken, hier in Negreira bleek dat er nog voldoende onderweg zijn. Op het plein in Santiago toch snel nog even een schelp gekocht voor op Lydia haar rugzak, je moet er natuurlijk wel als pelgrim uitzien :-). Om half vijf gearriveerd in Negreira, dus de eerste 22 km zitten er op. Ingecheckt in een Albergue, en daarna een biertje gehaald in het dorp. Daar kwamen we Gary en Ilda weer tegen dus even gezellig gezeten. Ook de route voor de komende dagen doorgenomen en het valt niet mee de route te plannen omdat de Albergues niet dik gezaaid zijn op dit traject en dus gaan we morgen 19 km lopen en overmorgen 33, het past niet anders.

Dag 123 rustdag in Santiago de Compostela

Na onze stapavond vanmorgen om half tien aan het ontbijt en daarna richting kathedraal voor de mis van twaalf uur. Buiten nog even gekletst met Gary en om even over elven de kathedraal in, die was dus al helemaal vol! We vonden nog een plekje op een stenen trappetje, maar wat een mensen. 10 voor twaalf begon de ceremonie met het zwaaien van het wierookvat. 8 monniken trekken aan een touw en het wierookvat slingert door de hele kerk. De oorsprong van dit ritueel ligt waarschijnlijk in de middeleeuwen waar de pelgrims die de mis bijwoonden zo erg stonken dat de wierook de ergste stank moest verdrijven. De mis duurde ons te lang, was in het Spaans en omdat we toch weinig konden zien hebben we zo rond de communie de kerk maar verlaten om ergens een bakkie te doen. 'S middags kwamen we Ilda, de Hongaarse die ik al heel wat dagen was tegengekomen, tegen en dus even geknuffeld en samen op de foto. Verder de middag rustig op het terras en in het hotel ( het werd buiten echt te warm) doorgebracht. Om zeven uur nog even terug naar het pelgrimsburo omdat ik van Gary had gehoord dat je voor drie euro nog een extra Compostela kon krijgen met de startdatum, de vertrekplaats en de afgelegde kilometers. Het leek me leuk deze Compostela ook te hebben, en aangezien er geen rij meer stond had ik hem in vijf minuten geregeld. Daarna nog lekker uit eten en op tijd te bed want morgen wacht weer een loopdag.

Dag 122 Pedrouzo - Santiago de Compostela 19 km Totaal 2616 km

IK BEN ER !!!!!!!!!!!!

Nou, daar gaan we dan voor de laatste etappe naar Santiago. Frederika was al op tijd vertrokken en omdat iedereen toch een beetje onrustig was begonnen de volgende pelgrims al om half zes te rommelen. Om even over zessen er toch maar uit, en omdat er in deze Auberge alleen automatenkoffie verkrijgbaar was kon het zomaar gebeuren dat ik om zeven uur al aan de wandel was. Frederica kwam ik toch weer tegen onderweg, wat een wervelwind! Na 10 kilometer kwamen we langs de luchthaven van Santiago en ik dacht 'ik ben mooi op tijd en loop naar de Terminal om bij de Aankomsten Lyd op te vangen. Dat was nog een paar kilometer lopen en toen ik er eindelijk was zag ik niemand uit de aankomsthal komen. Nou dan eerst maar een peuk en dan wacht ik het wel af. Heel snel ging de telefoon en belde Lyd op dat ze al in San Payo zat, op de Camino, en daar op me wachtte. Pffff kon ik toch nog weer een taxi nemen, maar na een paar minuutjes zagen we elkaar dan toch na ruim 3 maanden. Emo-moment 1. Eerst maar een bakkie dan en Gary, die net aan kwam lopen, deed gezellig zijn kopje Engelse thee met ons mee. Samen met Lydia richting Santiago. Bij het beeld in Monte del Gozo nog wat gegeten en dan toch echt richting kathedraal. Op het plein aangekomen mijn rugzak afgegooid en eerst maar eens bijkomen. Ik zag in flitsen mijn hele tocht voor me en daar was Emo-momentje 2 (nou ja momentje, we zijn nu de volgende ochtend en ik ben nog steeds niet geland denk ik). Daarna de kathedraal in om Jacobus te omarmen, maar jeetje wat stond daar een lange rij, dus dat maar overgeslagen. Vervolgens richting het pelgrimsburo voor het ophalen van mijn Compostela. Daar sta je dan een uurtje in de rij, maar wat geeft het. Mooi moment om dat papiertje in ontvangst te mogen nemen. Achter het pelgrimsburo is de huiskamer der lage landen van het Nederlands genootschap waar wij zo vriendelijk werden opgevangen door maar liefst 4 vrijwilligers. Het is zo lekker om je verhaal even kwijt te kunnen. Emo-momentje 3! Hierna op zoek naar een hotelkamer maar dat viel nog niet mee, de hele stad is vol in verband met een feestweek. Maar uiteindelijk toch een kamer gevonden en de stad weer in voor een Grande Cerveca. Om negen uur zaten we nog steeds op het terras en vonden we het tijd om terug te gaan naar het hotel. Begint er ineens in een park een live-band te spelen, nou toch maar even kijken. En toen was het 3 mojito's en vier en half uur later :-). Lekker alles er uit gedanst! Morgen om twaalf uur naar de pelgrimsdienst in de kathedraal en we hebben beslotenmaandagochtendte beginnen met de tocht naar Finisterre.

Dag 121 Arzua - Pedrouzo 19 km Totaal 2597 km

Gisteravond aan de bar van de albergue lekker gegeten en zoals altijd om tien uur het licht uit. 'S morgens 2 koppen koffie gedaan in plaats van 1 en dat had ook weer zo moeten zijn want na amper een kilometer kom ik de Engelsman Gary tegen en we raakten zomaar even aan de praat. Gary is een Engelse schrijver (niet die van Writersblock hoor :-) ) en wil een boek over de Camino schrijven. Heerlijk een paar uurtjes gekletst over onze levens en de tocht zover. Ondertussen twee keer een bakkie gedaan, ik koffie en hij een Engelse thee, met melk dus. Om twee uur was Gary bij zijn pension aangekomen en liep ik verder naar Pedrouzo. Amper 500 meter verder komt Frederica, de Italiaanse uit het bos gelopen waar ze 2 uurtjes had liggen tukken. Ik was wederom heel verrast haar, een van die oude bekenden, te zien, ik dacht dat ze al dagen geleden in Santiago zou zijn gearriveerd. Samen de laatste kilometers gelopen en ingecheckt in een heerlijke Auberge. Na het douchen een paar biertjes genomen, lekker in de zon op het terras. Daarna saampjes het dorp in voor een drankje en nadat Frederica naar de mis was geweest lekker een echte pizza gegeten, dat was inmiddels al weer lang geleden. In deze herberg ging het licht pas om elf uur uit, dus nog maar een biertje dan. Morgen de laatste etappe naar Santiago, nog 19 kilometer.